W dniach 2-8 lipca brałem udział w międzynarodowym projekcie Sailing for Sustainability jako trener i facylitator. W ramach projektu miałem okazję prowadzić szkolenia w języku angielskim dla międzynarodowej grupy studentów i działaczy organizacji pozarządowych. Szkolenia poświęcone były problematyce globalnych zależności, zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialnej konsumpcji. Wyzwaniem był fakt, że musieliśmy prowadzić je na jachcie, który płynął po morzu!
 |
| Fot: Diego Assadourian |
Mieszczący do 33 osób LOVIS to pływający pod niemiecką banderą jacht, który dziesięć lat temu przerobiony został ze starego parowca przez grupę zapaleńców i od tej pory służy jako miejsce dla szkoleń wielu grup młodzieżowych.
Zaskoczył mnie wysoki poziom wiedzy i świadomości uczestników, którzy mogli i chcieli aktywnie współuczestniczyć w kształtowaniu programu. Dzięki ich wkładowi program był niezwykle ciekawy i różnorodny, a dyskusje burzliwe i inspirujące. Trudno mi powiedzieć, jak wiele wiedzy wynieśli uczestnicy i na ile zmienią się ich postawy po szkoleniu, ale z pewnością mnie nauczyło ono bardzo wiele - na temat pracy w trudnych warunkach, moderowania procesów grupowych, komunikacji i rozwiązywania konfliktów w grupie.
Jednym z projektów, które tego lata LOVIS gościł na pokładzie był projekt Sailing for Sustainability - intensywny, czterotygodniowy program edukacyjny dla młodzieży i studentów (20-30 lat) zogranizowany przez Forum of Global Education Multipliers. Projekt poświęcony był problematyce zrównoważonego rozwoju, odnawialnych źródeł energii i odpowiedzialnej konsumpcji. Przez cztery kolejne tygodnie cztery turnusy studentów i działaczy społecznych z całej Europy miały okazję uczyć się i wymieniać doświadczeniami. Niejedna przyjaźń zawiązałą się w ekstremalnych warunkach, jakie panowały na jachcie.
W takich warunkach prowadzenie szkoleń również było prawdziwym wyzwaniem - nieraz musieliśmy zmieścić się całą grupą na bardzo małej przestrzeni, pracować przy przechyle oraz przy intensywnym bujaniu sprawiającym, że podłoga uciekała spod stóp. Warsztaty nieraz przerywane były z powodu konieczności postawienia lub zdjęcia żagli. Z drugiej strony ciasnota i trudne warunki sprawiły, że wszystkie procesy grupowe zachodziły bardzo szybko i bardzo intensywnie i koniec końców grupa mocno się ze sobą zżyła. Z dwójką innych trenerów prowadziłem szkolenia i moderowałem pracę grupy podczas trzeciego z czterech tygodni, poświęconego odpowiedzialnej konsumpcji i wprowadzaniu w życie idei zrównoważonego rozwoju
W takich warunkach prowadzenie szkoleń również było prawdziwym wyzwaniem - nieraz musieliśmy zmieścić się całą grupą na bardzo małej przestrzeni, pracować przy przechyle oraz przy intensywnym bujaniu sprawiającym, że podłoga uciekała spod stóp. Warsztaty nieraz przerywane były z powodu konieczności postawienia lub zdjęcia żagli. Z drugiej strony ciasnota i trudne warunki sprawiły, że wszystkie procesy grupowe zachodziły bardzo szybko i bardzo intensywnie i koniec końców grupa mocno się ze sobą zżyła. Z dwójką innych trenerów prowadziłem szkolenia i moderowałem pracę grupy podczas trzeciego z czterech tygodni, poświęconego odpowiedzialnej konsumpcji i wprowadzaniu w życie idei zrównoważonego rozwoju
Zaskoczył mnie wysoki poziom wiedzy i świadomości uczestników, którzy mogli i chcieli aktywnie współuczestniczyć w kształtowaniu programu. Dzięki ich wkładowi program był niezwykle ciekawy i różnorodny, a dyskusje burzliwe i inspirujące. Trudno mi powiedzieć, jak wiele wiedzy wynieśli uczestnicy i na ile zmienią się ich postawy po szkoleniu, ale z pewnością mnie nauczyło ono bardzo wiele - na temat pracy w trudnych warunkach, moderowania procesów grupowych, komunikacji i rozwiązywania konfliktów w grupie.
Istotny był także fakt, że staraliśmy się w tych niezwykle trudnych warunkach wprowadzać zrównoważone idee w życie - na jachcie gotowaliśmy tylko potrawy wegańskie, segregowaliśmy śmieci i oszczędzaliśmy (z wielu powodów) prąd, gaz, wodę i inne zasoby. Napakowany ludźmi LOVIS stał się mikrokosmosem symulującym sytuację na naszej planecie - pełnej ludzi i trudnych relacji między nimi, posiadającej bardzo ograniczone zasoby, z której nikt nie może uciec "za burtę", więc musimy nauczyć się współpracować, by żyć na niej wspólnie.
No comments:
Post a Comment